Wady wzroku

KRÓTKOWZROCZNOŚĆ ( MYOPIA)

To jedna z najczęściej spotykanych wad refrakcyjnych wzroku, polegająca na tym, że układ optyczny oka nieprawidłowo skupia promienie świetlne. Oko miarowe to takie, które bez żadnego napięcia mięśni, czyli bez akomodacji, skupia równoległe promienie światła dokładnie na siatkówce, czyli dla obiektu nieskończenie odległego, na siatkówce pojawi sie jego ostry obraz. W oku krótkowzrocznym równoległe promienie ogniskowane sa przed siatkówką. Przy akomodacji promienie te ogniskowane są jeszcze bliżej, więc przeciwnie do dalekowidza,  krótkowidz nie może sobie pomóc napięciem mięśni ocznych. Jeśli jednak jest  wystarczająco jasno to pomaga sobie mrużąc oczy, zmiejszając rozproszenie obrazu na siatkówce poprzez zwiększenie głębi ostrości obrazu. Przy patrzeniu na bliskie odległośći krótkowidz stara sie zmniejszyć odległość między oczami a oglądanym przedmiotem, aby ten znalazł się w zakresie ostrego widzenia.

W celu poprawy ostrości widzenia krótkowidza stosuje się okulary korekcyjne lub soczewski kontaktowe. Są to soczewki rozpraszające wklęsło-wypukłe. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach dodając znak minus. Przeprowadza się również zabiegi chirurgiczne pozwalające wyeliminować konieczność noszenia okularów, choć wiąże się to z pewnym ryzykiem wystąpienia efektów ubocznych.

NADWZROCZNOŚĆ (HYPEROPIA)

Druga obok krótkowzrocznośći najczęściej spotykana wada refrakcyjna wzroku. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio-tylnych oka  (zbyt krótka gałka oczna) w stosunku do jego siły łamiacej lub niewystarczającą siłą łamiąca układu optycznego oka (np. zbyt płaską rogówką) w stosunku do jego długości. Oko miarowe, to takie, które bez żadnego napięcia mieśni ocznych, a więc bez akomodacji, skupia równolegle promienie światła dokładnie na siatkówce, czyli dla obiektu nieskończenie odległego na siatkówce pojawi sie jego ostry obraz. Inaczej jest w oku nadwzrocznym. Jeśli dalekowidz nie napnie mięśni ocznych tzn. nie użyje akomodacji, to równoległe promienie ogniskowane są za siatkówką. Aby ostro widzieć przedmioty odległe dalekowidz musi akomodować, a chcąc widzieć ostro przedmioty z blika musi akomodawoać jeszcze mocniej. Stałe napięcie akomodajci może prowadzić do zabużeń w całym układzie mieśniowym oka, łącznie z zezem. Zakres ostrego widzenia zależy od wielkośći wady i od amplitudy akomodacji, która zmniejsza sie z wiekiem. Do korekcji nadwzrocznośći stosuje sie okulary korekcyje lub soczewski kontaktowe. Są to soczewki skupiające. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach podając znak plus.

ASTYGMATYZM (NIEZBORNOŚĆ)

to zaburzenie symetrii obrotowej gałki ocznej, które powoduje powstanie na siatkówce obrazu niepunktowego. Odczuwamy to jak krzywienie obrazu, pogarszanie ostrości i czułości na kontrast. Za taki stan odpowiada wada refrakcji układu optycznego oka, która wynika z tego, że moc refrakcyjna jest różna w poszczególnych przekrojach południkowych. Głównym elementem systemu optycznego oka odpowiedzialnym za astygmatyzm jest asferyczna powierzchnia rogówki, w znacznie mniejszym stopniu- zaburzenia przepływu promieni światła przez soczewkę, ciało szkliste i deformacje siatkówki. 

ASTYGMATYZM- OBJAWY

• niezależnie od wieku zamglone widzenie do dali i do bliży
• pionowe linie bardziej wyraźne niż poziome i odwrotnie
• mrużenie oczu dla poprawy widzenia
• zmęczenie podczas wysiłku wzrokowego
• bóle głowy

• łzawienie bądź pieczenie oczu

Do korekcji astygmatyzmu wykorzystuje sie metody zachowawcze i operacyjne. Zachowawczo korygujemy soczewkami okularowymi oraz kontaktowymi torycznymi- miekkimi i twardymi.